1999 Depreminde 10 gün Yalova Gölcük arasında arama kurtarma ekipleri ile birlikte çalıştım hiç bir zaman unutmadım ve anlatmayacağım manzaralara şahit oldum. 29 yaşında çok hırslı hayata kafa tutan bir yanım vardı ancak hislerimi hiç unutmuyorum. Kırılmıştı kalbim, neden bu kadar acı yaşandı diye düşünüp duruyordum. Kararlar almaya çalışıyordum, kızıyordum, üzülüyordum ruh halim sürekli değişiyordu kızgınlık, üzüntü, korku, sonra ne olacağı gibi bir çok duygu bir arada… Bir görevim vardı Yalova da jandarma tarafından Romanya arama kurtarma ekipleri ile dolaşmamı yardımcı olmamı istediler. Yıkılan binaları saymamı, gözlem yapmamı yardımcı olmamı istediler ve yaptım da ağlayarak, üzülerek, düşünerek, kaygılarımı çoğaltarak.. Uzun yıllar geçmişti 1999 dan 2023 Şubat ayına kadar ancak o duygular hala beni bekliyormuş, sanki gizlenmişler benden unutturmuşlar kendilerini, gölgeler de beni beklemişler. Deprem çok kötü bir şey ama vicdansız insanlar ondan daha kötü depreme dayanıklı derken hiç mi utanmadılar? Hiç mi korkmadılar? Yüreğimiz parçalanıyor Lütfen Destek verin…
Her an hepimizin başına gelebilir.
Son söz, bu kadar dikey yaşamak niye?Yatay yaşayalım binalarımız 3 kat olsun heryerde…
AYHAN GÜZELSESLİ
