“Sevgililer Günü”…
Bazılarının dediği gibi, “neymiş o,hergün bizim…” demek hoşuma gitmiyor.İnsanda ne de çok şeyi çağrıştıran bir kelime SEVGİLİ…”Sevgi ile olan,sevgiyle anılan,sevilen” demek galiba.Hayatımızda, sevgi ile varolan ama sevgili sayılmayan öyle çok insan vardır ki oysa …Dostlar,arkadaşlar,sevdiğimiz tanıdıklar,ailemiz…Aslında “yâr” demek çok daha fazla hoşuma gider,daha derin,daha özel ,daha güzel bir anlatımı var.Türkülerimizde ,bizi en güzel anlatan müziğimizde de “sevgili” yoktur ki,”yârim” “sevdiğim”, “sevdiceğim” vardır.Ne de güzeldirler!…
Herbirimize göre başka bir anlamı vardır sevgilinin…Ne kadar insan varsa,o kadar da “sevgili” anlatımı olmalı herhalde…
O,onsuz öleceğimizi,soluk alamayacağımızı düşündüğümüzdür bazen,bazen de bizi beraberken soluksuz bırakan.Gözyaşımızı akıtandır, ya da ağlıyorken silen…Hiç gelmeyecekmiş gibi düşünürken her kapı açıldığında gözümüzü onu görmek için çevirdiğimizdir…
Gözümüzün görüp,kulağımızın duyduğu tüm güzellikleri, her sevinci aktarmaya çalışıp,üzülmesin diye dertlerimizi sakladığımızdır…Zaman zaman çirkin gerçeklikten ,bir an için de olsa,çıkarmak için kolundan tutup çekiştirdiğimiz…Yediğimiz meyvenin,içtiğimiz sigaranın en güzel yerini paylaşmak istediğimizdir…Yanında uyanmak,ilk onu görmek istediğimiz…Bir başka zaman,sonu sevgiyle biten, en güzel kavgalarımızın karşı tarafı…Hastayken nazlanıp,iyiyken ellerimizle hizmet etmeye gönüllü olduğumuz…:)…İçimiz her karardığında,her şey kötü gittiğinde, onu düşünürken, yüzümüzde gülümseme yaratan düşüncenin öznesi…Hiç kıyamadığımızdır,kızamadığımız…Biriyle paylaşmaktan hoşlanmadığımızdır,şakasını bile ciddiye alacak kadar hassaslaştığımız…Hatasız kuludur Tanrı’mın,hatası erdem görünür…:)…Bizden sonra ölmesini istediğimiz,kimselere bırakmak da istemediğimizdir…Nasıl ve ne kadar sevdiğimizi,hatta sevdiğimizi bile bilmediğimizdir…Bilip de kendimize bile söyleyemediğimizdir bazen…O,bazen bir “gül”dür,bazen bir “menekşe”, bir “güneş” ya da “dünyanın ta kendisi”…bazen bir “kuş” ya da bir “kelebek”… “siyahî bir uçurum gözlü”,bazen bir “delimavi”,kocaman bir gamzedir, “siyah-beyaz bir fotoğraf karesinden bakandır”, hatta bazen “dokunacak kadar yanımızda olan”…ne düşünür? hiç bilemediğimiz…kimine göre “sevecen”,kimine göre “taşkalpli”…kimininki “öküz”,kimisi “eşek” ,kimisi “deli”,kimisi “kedi”, hâsılı sonsuz sıfatlı birileri…birileri…Herkesinki kendine:)
“O olmasaydı,aşka inanmazdım” dedirtir gerçek bir sevgili…Ve gerçek bir sevgili,bir kez olur insan hayatında..Onu bulmak zordur,hayatımıza katıp,ona katılabilmek , daha da önemlisi “hayatında tutabilmek” ise en zorudur…Yapabilene AŞK OLSUN!!!…Olur zaten…:)…
Sevgiler olsun hayatımızda,sevgililer de…Zira hayat çok kısa ve o,biz neler olduğunu anlayamadan, öylece ellerimizin arasından akıp giden bir su gibi …Hiç unutmamak lazım ki,yalnız ve bir tek hayatımız var…:)
Sevgiyle…
Baktım da, ondört yıl önce yazdığım birşey… O zamanın yazılarına müdahale etmeye Facebook izin vermiyor “not olarak” paylaşıldığı için, onları arşivlemiş, dokunamıyorum. Oysa ki, kimbilir hangi acele zamanda yazdığımdandır, çokca imla hatası var, ki hiç sevmem. Cümlelerden sonra bir boşluk espaz varmış gibi farzedin mesela, olur mu? Affola, sevgiye dairdir. Sevginize sığınarak…
*Yazıdan sonraki ikinci sevgililer gününde babamı sonsuz sevgime uğurladığımdan, bugün artık onu farklı bir biçimde, daha da çok anma gününe de dönüştü bende. Zira onu anmadığım gün yok. Sevgilerle kalın.
SUNA ÇİFTCİ
